Kanciaste samochody to domena lat 80’, ale dopiero później powstały najbardziej sześcienne z aut.
Życie entuzjasty motoryzacji nie jest łatwe. A bycie entuzjastą w spektrum to już w ogóle wyzwanie. Codziennie myślisz o niezliczonych ilościach samochodów, silników czy innych równie istotnych pierdołach mających związek z motoryzacją.
Nawet gdy wstaję rano i idę do piekarni po bułki, to nie mogę po prostu przejść się po moim osiedlu nie zwracając uwagi na żaden samochód. Bo gdzieś stoi jakaś Toyota Prius na taksówce, która pewnie ma już najechane 20 tysięcy mil katowickiej żeglugi. Gdzieś indziej rzucam okiem na skutki fatalnego błędu, jakim był zakup PT Cruisera Cabrio. Albo widzę, że gdzieś na moim osiedlu mieszka jakiś wieśniak-idiota, który wozi się Audi A3 8L 1.8T… A nie, czekajcie to ja, nieważne.
I pewnie myślicie, że w takim razie, by przestać myśleć o czterech kółkach, wychodzę do parku na spacer, tam przecież nie ma samochodów. Faktycznie – w parku zwykle nie ma samochodów, a jak już są, to często nieciekawe – jakieś Sandero firmy ochroniarskiej albo złachane do granic Berlingo, które dostarcza kawę do hipsterskiej kawiarni pośrodku niczego. Jest też Mercedes W220 na felgach AMG Monoblock, należący do właściciela dmuchanego zamku, oprócz tego faktycznie ciężko w parku o ciekawe doznania motoryzacyjne.
Ale mimo to, jeden samochód nie daje mi spokoju
Spacerując po parku, powinienem cieszyć się zielenią (teraz bielą, ale mniejsza) i słuchać śpiewu ptaków. Ale nie mogę, bo mój mózg jest równie skopany, co Renault Laguna z 1.9dCi. Innymi słowy – nie mogę spokojnie sobie żyć i zawsze muszę mieć coś na głowie. Ostatnio na przykład mój mózg wymyślił sobie, że bardzo chciałby mieć Nissana Cube.
Pomysł jest iście kretyński, bo przecież mam toster w domu i jeśli faktycznie mam potrzebę zrobić tosty, to żaden problem, cyk-pyk i są. Ale nie – mój mózg-idiota nie chce tostów – on chce toster na kółkach.
Przecież to idiotyczne!
Mam bardzo sensowny samochód – jeździ, sensownie się prowadzi, jest komfortowy i niezbyt duży. I tak, to ciągle A3, ale nic na to nie poradzę – Pani Redaktor mnie namówiła i tak na razie jest, że moim daily jest prestiżowy sweter.
Ale mój mózg uważa, że jeśli auto nie ma jakiejś wybitnie irytującej wady konstrukcyjnej lub nie jest po prostu brzydkie, to nie jest warte zainteresowania, więc od dwóch lat ma on na mnie focha i jest obrażony, że zamiast A3 nie kupiłem jakiegoś głupiego gruza. Niekoniecznie Cube’a, bo ten był poza budżetem, ale czegokolwiek, co miałoby jakikolwiek charakter. Nawet Civic V sedan byłby spoko, cokolwiek.
Więc teraz w ramach robienia mi na złość mój mózg przypomina sobie najbardziej kretyńskie wozy i wpycha mi je do gardła jako propozycje na kolejny samochód. Jego ostatnią sugestią jest Nissan Cube.
I dobra, rozumiem. Swego czasu grałem w Minecrafta naprawdę dużo i chłonąłem wszelki kontent z tej gry jak gąbka. Eh, jak zaczynałem grać w kwadratową grę, to blok gąbki nie robił nic… W każdym razie – jako dzieciak wychowany na klockach Lego i Minecrafcie rozumiem fascynację mojego mózgu kwadratami i innymi prostymi bryłami, ale żeby od razu spodobał mi się Nissan Cube?
No bez przesady
I to nie jest tak, że Cube nie ma zalet – ależ ma! Na przykład, zdaniem AAA, czyli Amerykańskiego Związku Motorowego w 2010 roku Nissan Cube razem z Kią Soul (innym autem, który zaczyna się mojemu mózgowi podobać) zostały mianowane najlepszymi autami do wożenia psów. No super wyróżnienie, świetne. Szczególnie, że mam uczulenie na psy i w życiu żadnego bym swoim Nissanem Cube nie przewiózł.
O, albo to: Daily News Media (wtedy znane jako Star Media Group) w 2016 roku zauważyło, że używany Cube jest absolutnym bestsellerem wśród emerytów. No, idealnie, dokładnie tego szukam – samochodu dla starych ludzi. Mózgu, do cholery, co z Tobą nie tak?!
Albo czaicie fazę, że Nissan Cube, vel toster na kółkach, dostał nagrodę “Automobile Design of the Year Award”, czyli najlepszego designu roku 2010? No jakoś się nie dziwię, wtedy był największy szał na Minecrafta! A może po prostu nikt w jury nie widział tego auta na oczy? Ciężko stwierdzić. Ciężko też uwierzyć, że ten toster dostał taką nagrodę.
A wiecie co jest najlepsze?
Że ten kanciak miał aż 3 generacje i wszystkie wyglądają prawie tak samo. Pierwsza jest nieco za mało sześcienna jak na coś, co nosi nazwę Cube, ale może po prostu Nissan bał się tłumu emerytów i właścicieli psów, którzy waląc do salonów drzwiami i oknami, zrobiliby jakieś szkody.
W takim razie dlaczego w drugiej generacji już uznali, że chrzanić wszystko i faktycznie Nissan Cube zaczął być prawdziwą kostką? Może uznali, że skoro część emerytów ma już swoje tostery, to teraz pozostały tylko niedobitki? A może historia była zupełnie inna i po prostu po salonach chodziły stare dziady i narzekały, że za ich czasów to samochody na prawdę były kanciaste i co to za “kostka”, którą nie da się grać w chińczyka?
W trzeciej generacji to Nissan chyba faktycznie miał dość już tego całego narzekania na to, czy Cube jest zbyt okrągły i postanowił zadowolić wszystkich. Faktycznie – to właśnie 3 generacja dostała nagrodę “Automobile Design of the Year Award”. Tylko niech ktoś mi wyjaśni – czemu do jasnej cholery ten samochód nadal jest asymetryczny? I pytanie bonusowe – czemu tłukli go aż do 2019 roku? Nie musicie odpowiadać, nie chcę wiedzieć.
Czy to wystarczy, mój mózgu?
Mam nadzieję. Liczę, że po tym wpisie mój umysł da mi spokój na jakiś czas z tym tosterem i da mi się chociaż przez 5 minut nacieszyć śpiewem ptaków.
A w razie czego, jeśli miałby ciągle mnie męczyć – dajcie znać jeśli macie Nissana Cube, którym mógłbym się karnąć i raz na zawsze rozwiązać spór pomiędzy mną, a moim mózgiem.
